مروارید و خواص درمانی آن

مروارید و خواص درمانی آن

مروارید (perle)

سختی : 5/2 – 5/4                       وزن مخصوص : 6/2 – 8/2                        شکست نور : 5/1 – 7/1

مروارید از ماده اولیه‌ای به نام «مادر مروارید که کربنات کلسیم است» و از ماده آلی دیگری به نام «کنچیولین» تشکیل می‌گردد که به صورت لایه‌های بسیار نازک و متحدالمرکزی دور هسته جسم بیگانه‌ای مانند شن ریز از صدف ترشح می‌شود. و انعکاس نور از این لایه‌های انباشته، درخشش رنگین کمانی مخصوصی ایجاد می‌کند که به آن «جلای انباشته، درخشش رنگین کمانی مخصوصی ایجادمی کند که به آن «جلای مرواریدی» گویند. با این که درجه سختی دانه مروارید پایین است، شکستن و خرد کردن آن، به علت ساختار توده‌ای اش سخت است.

عمر مروارید بیش از صد و پنجاه سال نیست و خشکی و رطوبت هر دو برای دانه‌های مروارید مضر است. همچنین آتش و حتی گرمای بیش از اندازه بدن می‌تواند سبب شود تا آب موجود در ماده کنچولین از بین برود و عمر مروارید کوتاه شود. مرواریدهای طبیعی و حتی پرورشی را باید جدا از سایر جواهرات نگاه داشت زیرا به محض تماس با طلا، برلیان، یاقوت و سایر جواهرات سخت، خراش خواهد خورد. اگر مروارید درمحیطی خشک نگهداری می‌شود باید مراقب از دست دادن آب طبیعی در آن بود زیرا کاهش آب آن باعث از بین رفتن و تغییر رنگ آن می‌شود لذا بهتر استکه مرواریدها را به طور منظم در آب شور قرار داده شود و توصیه می‌شود که انسانی تب دار از آن استفاده نکند.

همچنین تماس آن با کثیفی، اسیدها، مواد آرایشی، اسپری و عطرها در دوام و جلای مروارید اثر منفی می‌گذارد و سبب می‌شود مروارید مات و بی جلا گردد و سپس ترک خورده و سرانجام پوسته پوسته شود.

مروارید را باید بعد از استفاده بر روی پوست بدن در آب ولرم شسته و با پارچه‌ای نرم خشک کرد تا قطرات عرق و چربی بدن از روی آن زدوده شود. همچنین میان دانه‌های مروارید در نخ باید با گره‌های ظریفی فاصله انداخته تا از ساییده شدن مروارید به یکدیگر در طول زمان جلوگیری نمود.

ارزش مروارید بستگی به سازی و اندازه، شکل، درخشش و کیفیت سطح آن دارد که دانه‌های کاملا مدور با درخشش یکسان در تمام نقاط سطح دارای ارزش بیشتری هستند. مرواریدهای نیمه کروی و یا مرواریدهایی که یک طرف آن مسطح است به مرواریدهای «دگمه‌ای» و مرواریدهای که دارای شکل و فرم نامنظم هستند، مروارید «باروک» خوانده می‌شود. مرغوب‌ترین مرواریدهای دنیا از خلیج فارس به دست می‌آید و در رنگ‌های صورتی، سفید شیری، کرم، طلایی، سبز، آبی و سیاه یافت می‌شود؛ تنوع رنگ مروارید به نوع نرم تن (صدف)، آب محل زیست و دمان آن بستگی دارد.

واژه مروارید معمولاً به مرواریدهی طبیعی اطلاق می‌شود و مرواریدهایی که با روش مصنوعی و یا به کمک انسان تولید می‌شود به عنوان مروارید پرورشی نامگذاری شده اند.

تشخیص مروارید طبیعی از مصنوعی و پرورشی به علت شباهت ظاهری بسیار مشکل است، لذا از وزن مخصوص آنها برای این کار استفاده می‌کنند.

وزن مخصوص مروارید طبیعی معمولاً کم‌تر از 73/2 است، در حالی که وزن مخصوص اکثر مرواریدهای پرورشی بیشتر است.

مرواریدهای پرورشی تحت پرتو ماوراء بنفش دارای درخششی زرد رنگ و در پرتو اشعه ایکس دارای درخششی سبز رنگ می‌باشد، در حالی که مرواریدهای طبیعی این گونه نیستند. همچنین اگر زیر لامپ پر نور به مروارید نگاه کرده و آن را آهسته در میان انگشتان خود بچرخانیم، مرواریدهای پرورشی در هر نیمه چرخش، نور را منعکس نموده و بدین گونه حضور هسته را در مرکز خود اعلام می‌کند. مرواریدهای پرورشی اغلب دارای لکه‌های بر روی پوسته خارجی خود هستند که زائده‌های کم رنگ مثل دم یک ستاره دنباله دار به دنبال دارند.

جالب است بدانید بزرگ‌ترین مروارید جهان 450 قیراط وزن دارد و در موزه زمین شناسی لندن نگهداری می‌شود.

خواص و فواید

مروارید طبیعی معتدل دارد، چشم را تقویت می‌کند و روشنایی و نور آن را می‌افزاید و برای تقویت معده و روده‌ها و درمان زخم معده مؤثر است و برای کمبود کلسیم از آن می‌توان استفاده کرد. مروارید شادی می‌آورد و سبب لطافت قلب و روح می‌شود و غم و اندوه و ضعف روحیه را از بین می‌برد.